De eerste week

Een samenvatting van de week: de reis, enorme potentie, ziek, halve hartaanval, taalproblemen en meevallers

Mijn ouders hebben me in de ochtend van maandag 20 juli naar Schiphol gebracht en uiteraard uitgezwaaid. Ik hoefde gelukkig niet alleen te reizen, want mijn Nederlandse stagebegeleider (Klaas Struiksma) ging met mij mee om me te begeleiden in de eerste week in Rusland. Een vlekkeloos vertrek was het helaas niet, want na incheck en controles kreeg ik telefoon van mijn ouders dat mijn portemonnee met bankpas nog in de auto lag.... (Driekwartier voor boarding). Dus vlot via de arrival teruggegaan naar de vertrekhal waar mijn ouders klaar stonden met de portemonnee. Vervolgens weer door de controles, weer mijn schoenen uitdoen (ik zie natuurlijk ook uit als een onbetrouwbaar persoon) en 20 minuten voor boarding was ik dan weer bij de gate. De vliegreis naar Sint Petersburg duurde maar 2 uur en 50 minuten en verliep prima. Echter was er een kleine Poetin, een stoel voor mij, die het nodig vond om af en toe het hele vliegtuig bij mekaar te schreeuwen. Die had wat mij betreft wel de schietstoel mogen gebruiken. Aangekomen in Sint Petersburg werden Klaas en ik opgewacht door hadley en Kate Trainis, de managing directors van Terranova. Vanuit Sint Petersburg zouden we nog een 4 uur durende reis naar pskov krijgen per auto, maar omdat Hadley zich goed kan redden in het Russisch verkeer en het gaspedaal wel weet te vinden waren we er in iets meer dan 3 uur.

Eenmaal aangekomen in Pskov, hebben we het appartement bekeken waar ik de komende maanden in zal verblijven. Dit appartement is zeer luxe (zeker voor russische begrippen) en hier ga ik het zeker goed uithouden. Zie de foto’s.

Dinsdag ochtend zijn Klaas, Hadley, Kate en ik vanuit Pskov naar de hoofdboerderij gereden in Cherskaya of beter gezegd Vernyavino. Dit was ongeveer een half uur rijden. Eenmaal aangekomen hebben we een aantal ‘invloedrijke’ personen ontmoet en nog een heleboel andere werknemers. Ik maak dit onderscheid, omdat Rusland een erg hiërarchische structuur heeft en het daarom handig is om te weten wie er nou werkelijk dingen bepaalt. Vervolgens heeft Vladimir (de agronomist) ons getoerd langs een heleboel velden en hebben we de huidige stand kunnen bekijken. Dat viel in de meeste gevallen behoorlijk tegen, zoals ook wel te zien is in de foto’s. Desondanks is de grond heel vruchtbaar + grond is er in overvloed, dus het wordt een leuke uitdaging om de russen te laten zien hoe het in Nederland gebeurd en wat er verbeterd kan worden. Daarna zijn we de stallen met koeien gaan bekijken en de nieuwe stal die in aanbouw is. Omdat alles zo groot is en er veel te bekijken is, was het opeens 7 uur in de avond. Terugreizen, eten en inkopen doen zorgde ervoor dat het 11 uur was toen we weer bij het appartement terug waren. Door de intensieve dag wilde ik graag gaan slapen, maar door alle indrukken, mensen ontmoeten, mening geven, de hele dag engels praten, iets van het Russisch proberen te begrijpen en alle gedachtes daarover lukte het niet om in slaap te vallen. De hele dag speelde zich nog een keer af tijdens de nacht+ ik kreeg diarree.

Woensdag voelde ik me daarom totaal uitgeput en dit was hopelijk de zwaarste dag hier in Rusland. Ook op woensdag hebben we weer een rits velden bekeken en ook de andere/kleinere melkveelocaties bekeken. Hier gebeurd alles op een nog ouderwetsere manier, zoals bijvoorbeeld voeren met paard en wagen. Ik vroeg me af of het allemaal wel bij mekaar hoorde want even later kwamen we bij het machinepark die het grote areaal moeten bewerken. Van 1 pk gingen we naar 400 pk, wat het contrast wel goed laat zien. Ook hebben we de potentiële tolk voor mij en Robert ontmoet, maar zaterdag bleek dat hij het aanbod toch niet had aangenomen. Dus nu wordt weer opzoek gegaan naar een nieuwe tolk. Dit was eigenlijk alles wat we hebben gedaan, maar ook nu was het opeens weer 6 uur ’s avonds, alleen duurde dit door de hardnekkige koppijn wel veel langer. ’s Avonds in het appartement kon ik gelukkig lekker in de whirlpool liggen uitbrakken.

Donderdag was ik weer wat opgeknapt en hebben we in meer detail besproken wat mijn taak wordt en vergaderd met een aantal ‘invloedrijke’ personen. Dit zijn de hoofdagronoom, de agronomist van cherskaya (vladimir), de veterinair, en een CEO. Het duurt even voordat iedereen overtuigd is (of voor nu ‘ja’ heeft gezegd) en dit was dan ook het enige wat er op die dag is gebeurd. Om 4 uur zijn Klaas, Hadley en Kate vertrokken terug naar Sint Petersburg, want Klaas ging weer richting Nederland. Vanaf toen was ik dus in m’n uppie, zonder tolk. Sergei, een van de werknemers, heeft me naar mijn appartement gebracht en toen begon de survival naar voedsel. Na 1 uur in de supermarkt rondlopen was ik dan zover en ging ik weer terug naar mijn appartement. Op de foto’s is te zien dat ik door een boel deuren moet, voordat ik werkelijk binnen ben. De buitendeur van mijn kamer had ik op het begin van de avond nog niet op slot gedaan, maar blijkbaar ook niet goed genoeg dichtgetrokken. Toen ik in de keuken wat gerommel hoorde aan de deur besloot ik om maar eens te gaan kijken wat er aan de hand was. Toen ik de binnendeur opende stond daar opeens een man, nog geen meter van me af. Omdat ik dit niet had verwacht, schrok ik gigantisch, sprong een meter naar achter en bevroor terplekke. Mijn eerste gedachte was: ‘ nu is het voorbij’, maar gelukkig bleek het de buurman te zijn die me er even op wilde attenderen dat ik de deur beter op slot kon doen, ofzo iets (ik verstond er natuurlijk geen ..... van). Dat was even schrikken. Ik had eerst nog plannen om een rondje te lopen, maar door deze ervaring en de harde regen buiten, ben ik maar even binnen gebleven.

Vrijdagochtend nam Sergei me weer mee naar Vernyavino. Dit was de tolkloze dag, wat af en toe wel grappig was, maar vaak begrepen de russen en ik mekaar niet. Gelukkig was er op de bouwplek een uitvoerder, Alexy, die wat Engels sprak en de hoogst nodige vertalingen kon doen. Aan het eind van de dag ben ik ook met Alexy terug naar Pskov gereden en hij nodigde mij uit om samen wat te gaan eten. Na het eten gingen we ‘even’ een wandeling maken door Pskov met zijn vrouw en kind. Dit ‘even’ bleek een wandeling van iets minder dan 3 uur, maar het was wel leuk. Zijn vrouw is Engels tutor en beheerste vijf jaar geleden nog de Nederlandse taal. Het was wel grappig om weer even een paar woorden Nederlands te spreken.

Zaterdag had ik tijd om te beginnen met boekjes lezen over Rusland en de Russische taal en ben ik samen met Alexy nog naar een bank gegaan, omdat het me in eerste instantie niet lukte om te pinnen. Het probleem was waarschijnlijk dat de pinautomaten van kleinere banken, buitenlandse bankpassen niet accepteren.

Volgende week start de eerste echte werkweek met een noodtolk Alexi (iemand anders dan Alexy). Er lopen hier veel Alexi's en Vladimir's rond. Eens zien wat er komende week allemaal te beleven valt!

groetjes Marco