+1 auto +1 tolk

Na een stilte van 5 weken, weer een bericht uit Pskov. In die 5 weken heb ik natuurlijk niet minder beleefd. Ik zit tenslotte in Rusland. Na een week overslaan is het bijna niet meer bij te houden.

Maandag de 10e augustus zijn we een dagje met de veterinair mee geweest en kwamen we weer eens op alle bedrijven. Uiteraard is op elk bedrijf minimaal 1 paard te vinden, 5 katten en 100.000 vliegen. Ook zijn we er achter gekomen waar de doodgeboren kalfjes terecht komen.

Volgende dag werd gestart met het maaien van de 2e snede. Omdat de agronoom voor een aantal dagen in Wit-Rusland was voor de bruiloft van zijn zoon, moesten Nicolai en ik de oogst in de gaten houden. Nicolai rijdt in een oud ‘typisch russisch’ busje, ook wel ‘de limousine’ genoemd. Ik mocht ook in zijn ‘limousine’ rijden, maar dat viel nog niet mee. Zonder stuurbekrachtiging rijden is toch weer even wennen, dus rustig door de bochten anders vlogen we eruit. De ventilatie was erg efficient: de twee deuren volledig open houden. Dit alles was ‘normalle’.
Nicolai staat erg open voor ons Nederlanders en liet ons de volgende dag zijn ‘datsja’ zien. Een ‘datsja’ is een soort van buitenhuisje dat vrijwel elke rus heeft. Dit huisje ligt ergens op het platteland en wordt veel gebruikt in weekenden en naast het huisje telen ze hun eigen groentes. Het was wel bijzonder dat hij ons zijn datsja liet zien, want het is zijn echte prive plek. Dat kon trouwens wel even onder werktijd, ook ‘normalle’. We hebben nog kunnen genieten van zijn zelf geteelde tomaten en een stuk vis waarvan we niet wisten hoelang die al op zijn aanrecht lag. Gelukkig zijn we de dagen erna niet ziek geworden.

In het weekend van 15 augustus zijn we samen met Alexy en zijn gezin naar een paardrijwedstrijd geweest. De wedstrijd was niet zo heel spannend, maar achteraf bleek dat we wel op de lokale tv-zender te zien waren geweest. Dus wie weet zijn we nu bekend. In de week erna waren Hadley en Kate (de eigenaren) en Klaas (onze begeleider) weer op het bedrijf. Dat gaf weer de mogelijkheid om alle locaties en velden te zien. Het had wat geregend en in combinatie met de slechte veldwegen, zaten we op een gegeven moment tot aan het chassis vast in de modder. Even rustig wachten totdat er een russische beunbak ons kwam helpen en vervolgens konden we weer verder. De rest van de week hebben we vaak het voederen van de koeien bekeken en het bleek er toch maatregelen genomen moesten worden. We hadden daarom een hufter-proof ‘voer protcol’ bedacht met allerlei plaatjes hoe en WEL en NIET moet gebeuren. Uiteindelijk leek het op een boekje met regels en plaatjes zoals je die op de basisschool kreeg. Naderhand hebben we het toch nog een keer moeten aanpassen. Zo stond bijvoorbeeld nog niet duidelijk vermeld waar de voerwagen leeggemaakt moest worden. In de berm leegmaken mocht eerst dus ook en jawel het lag in de berm…..

Waarschijnlijk zit er ook een probleem in de manier van belonen, want men wilt wel opvallend vlot klaar zijn. Voer stelen zal hen ook niet onbekend zijn (alhoewel we het nog niet gezien hebben). De werknemers snappen schijnbaar wel dat de zak mineralen ook wel goed is voor hun eigen koe. Ik denk dat driekwart of meer van de werknemers in het dorp bij de boerderij woont. Inclusief de bewakers die de machineloods en koeienstallen bewaken. Deze bewakers komen daarom over als ‘schijnprotectie’ aangezien het dorp een grote familie is.

In het weekend van 21 augustus hebben we heerlijk kunnen relaxen in de zon. Het was toen zo’n 30 graden. Waterfietsen op een klein meertje, boottocht op de rivier door Pskov, op het strandje aan de rivier liggen, zwemmen in de rivier en barbequen aan de rivier. En zondag gewoon weer!

Langzaam aan beginnen we ook een netwerk op te bouwen in de stad. Per toeval ontmoette Robert een russische meid die een beetje Nederlands sprak. Zij kende weer een meid die uitwisselingsprogramma’s coordineert. Met deze twee meiden zijn we een avondje naar een café geweest en twee weken later waren we opeens op de bowlingbaan met 6 meiden. Op 1 september begon namelijk het nieuwe semester en er waren in de tussentijd weer een aantal buitenlanders aangekomen in Pskov. Het was een mix van Nederlanders, Russen en Duitsers dus soms werd er geswitched tussen de drie talen (plus engels).

Bij weer een bezoek van de eigenaren had Hatley een simpele drone meegenomen om de grote velden van bovenaf te kunnen bekijken. Na een aantal keren testen lukten het ons niet om het vliegtuigje in de lucht te krijgen. Gelukkig ook maar, want het was misschien ook niet veilig geweest. In Pskov zit namelijk een luchtmachtbasis gepositioneerd en patrouilleert dagelijks rondom Pskov. Een Nederlander die in Rusland met een drone vliegt is dan een verdachte combi en de directeur verbood ons daarom om met de drone te vliegen.

In het weekend van 4 september hadden we met een van de Duitse meiden afgesproken om naar een dichtbij gelegen dorpje te gaan (Stary Izborsk). Onze eerste vertaler (Olga) zij dat we alleen bij het centrale busstation konden instappen en zo hebben wij het dan ook gedaan. Wat we niet wisten was, dat je (logisch ook) tijdens de rit kunt instappen zonder eerst een kaartje te kopen. Uiteraard kwamen we op de weg naar Izborsk precies langs onze flat en bushalte, wat ons 1.5 uur had kunnen schelen. In het dorpje Izborsk ga je nog verder terug in de tijd. We hebben een mooie wandeling gemaakt langs het meer en door het bos. Volgens de stappenteller van de duitse meid (Inken) zaten we op 27000. Aan het eind begon het ook nog keihard te regenen en ondanks te paraplu waren we nog nat. We waren daarom blij toen we eenmaal thuis aankwamen. Zondag zijn we weer teruggegaan naar Izborsk, omdat we de ‘officiele’ bezienswaardigheden nog niet gezien hadden. Een wandeling door een oud fort, pijl en boog schieten en roeien op het meer. Toen was het weer tijd om terug te gaan want de bus vertrok om 5 uur. De volgende kwam pas om half 8, dus deze mochten we niet missen.

De week erna was het dan eindelijk zover. Er was een auto gevonden voor ons. Een Chevrolet Niva (4x4). Daar kunnen we wel wat mee. Ook hebben we zelf een vertaler kunnen vinden in Pskov. Ook hebben we nu onze eerste les Russisch gehad van Olga (onze eerste vertaalster) bij haar thuis. Het voelt ongemakkelijk om te zien hoe dit gezin leeft in een ruimte minder dan de helft van ons appartement. De woonkamer dient ook als eetkamer, kantoor en slaapkamer. Hun kind heeft gelukkig wel een eigen slaapkamertje.

In het weekend van 12 september zijn we zaterdagmiddag naar een circus geweest. Het was niet heel groot, maar de prijs van omgerekend 13 euro pp vonden we voor een gemiddelde rus toch wel veel. Toch leek het in trek onder de Pskov bewoners. Zondagmiddag zijn we met Inken en haar Nederlandse huisgenoot Nancey, naar Ostrov geweest. Het was ongeveer 45 minuten rijden en is de volgende grote stop na Cherskaya. Dit leek ons een stadje, maar bleek meer een dorp. De bezienswaardigheden vielen daarom wat tegen. Daarom besloten we om maar een eigen bezienswaardigheid te maken en eens door een oud verlate huis te struinen. Gelukkig was niets ingestort. Op de terugweg zijn we nog even langs de farm gereden om de meiden kennis te laten maken met koeien en om de voerders weer even op te schrikken met een zondagsbezoek. Jammer om te zien dat ze het dan toch weer anders doen.

In het weekend van 20 september staat een bezoek aan Sint Petersburg gepland voor 4 dagen. We gaan met de trein, dus dat wordt vast weer een ervaring.

Tot de volgende keer!